اثر اعتیاد بر ایمنی هومورال

در این مطالعه 60 معتاد هروئینی و تریاکی در محدوده سنی 20 تا 35 سال با سابقه 1 تا 20 سال اعتیاد بدون هرگونه ابتلا به عفونتهای آشکار از جمله سیفیلیس، هپاتیت و ایدز انتخاب شدند. از معتادین یک نمونه خون لخته در زمان دستگیری و نمونه ای دیگر 45 روز پس از بازپروری گرفته شد. در سرم حاصل از این نمونه های خونی، عملکرد سیستم کمپلمان آزمونSH50) )غلظت برخی از اجزای مهم این سیستم همچنین ایمونوگلوبولین های سرمی با روش SRID سنجش شد و با نتایج حاصل از 40 فرد کنترل سالم مقایسه گردید. نتایج حاصل از این مطالعه نشان داد میزان CH50 معتادان، در زمان اعتیاد (مرحله اول) در حد طبیعی بود لیکن پس از بازپروری و ترک اعتیاد (مرحله دوم) از افزایش معنی داری در مقایسه با گروه شاهد برخوردار بود. میزان C3 معتادان در مرحله اول کاهش چشمگیری نشان داد که در هر دو مرحله در حد طبیعی بود ولی C1q,c5 در معتادان دارای افزایش چشمگیری در مقایسه با افراد طبیعی بود که پس از بازپروری نیز در همان حد باقی ماند.در بررسی علاوه بر سیستم کمپلمان، میزان پروتئین تام همچنین درصد گاماگلوبولین های IgM، IgG، IgA،IgE سرم معتادین در دو مرحله قبل و پس از بازپروری در مقایسه با هم و نیز با گروه کنترل سالم مورد سنجش قرار گرفت. میزان پروتئین تام در مرحله اول بالاتر از حد طبیعی بود و پس از ترک اعتیاد این میزان به حد طبیعی کاهش یافت. میزان IgM سرم در هر دو مرحله در مقایسه با افراد کنترل سالم افزایش معنی داری را نشان داد. مقادیر IgG و IgA در هر دو مرحله در مقایسه با کنترل سالم مورد اختلاف معنی داری نداشت ولی IgE سرم که در زمان اعتیاد بالاتر از حد طبیعی بود، پس از ترک اعتیاد به محدوده طبیعی بازگشت.